Un texte de Micheu Chapduelh per commençar l'an noveu...
M’embestiava, lo pepé. « Tu qu’as una brava escritura, vas far las cartas de bona annada. E oblides degun.» E comptava e tornava comptar, que mancar un cosin, quò se deu pas far. E n’aviam una armada ! E io me curava las cervelas per variar las formulas, mostrar a chascun que, mai si quo era nonmàs un còp l’an, òm pensava a eu.…
Uei, los cosins fan lor vita sens nautres. Emb tres o quatre, nos telefonam. Los mai tecnologizats mandan un « e-mail » a tota lor lista. Texte impersonau, valable per tot lo monde, e trobat tot preste dins l’ordinator.
Las cartas representavan daus paisatges de nevia, daus pinhiers luquetant de palhetas argentadas que volián semblar lo giure, daus bonsòmes de nevia. Quo era pas d’un gost terrible, mas quò era un rite que fasiá qu’aviam l’impression que per de bon quauquaren de noveu començava.
Uei, los merchands de cartas fan pas fortuna. Manca d’anar a l’esquí, la nevia es pus de sason ni lo giure sus los carreus. Per passar dau darrier jorn d’una annada au prumier de l’autra, que demòra ? Una indigestion d’ustrias e de fetge gras, un mau de piaus degut au Champagne, un « show » de Patrick Sebastien a la television, los vots convenguts dau President… E doman será coma ier. Benleu aurem estrenat un agenda tot nuòu, pendilhat un noveu calendier, benleu nos anam trompar de data quauques temps en emplir los chècs, mas quo es ben tot.
Pasmens, per que tots los jorns sián pas pariers, gardam lo pauc de rites que nos demòran. Quo es per quò que vos dise un còp de mai : « Bona annada, granada e acompanhada. E l’an que ven, si sem pas mai, dau mens que siam pas mens. »
Micheu Chapduelh
